سرود ولادت امام حسن(ع)...بسیار زیبا...حتما دانلود کنید...دانلود

شور سینه زنی...بی نهایت زیبا...حتما دانلود کنید...دانلود

دانلود سینه زنی...زمینه...امام رضا(ع)...خیلی قشنگه...دانلود

دانلود سینه زنی شور...دلمو عشق تو لرزونده ارباب...بسیار زیبا...دانلود

دانلود شور آخر جلسه...حضرت عباس(ع)...لطفت همیشه شامل حالمه...دانلود کنید حتما...دانلود

دانلود سینه زنی شور بسیار زیبا...حتما دانلود کنید...بسیار زیبا...دانلود

حضرت رقیه(س)-شهادت

عوض آنکه نهم سر به بر بابایم

آمده در برم ای عمه، سر بابایم

با نگاهی به سر و وضع پدر فهمیدم

که چرا طول کشیده سفر بابایم

جان زهرا قسمت می دهم ای عمه بگو

خون چرا می چکد از چشم تر بابایم ؟

چشم و ابرو و دهان و لب او زخم شده

چه بلاهاست که آمد به سر بابایم ؟

عمه باید ز اباالفضل بپرسم چه شده

چون عمو بوده فقط دوروبر بابایم

از خودم میل ندارم که بگویم سخنی

ترسم این است بسوزد جگر بابایم

هوس نان و غذا کرده دلم از بس که

عطر نان می دهد این موی سر بابایم

حضرت رقیه(س)-شهادت

خبر آمد که ز معشوق خبر می آید

ره گشایید که یارم ز سفر می آید

کاش می شد که ببافند کمی مویم را

آب و آیینه بیارید پدر می آید

نه تو از عهده ی این سوخته بر می آیی

نه دگر موی سرم تا به کمر می آید

جگرت بودم و درد تو گرفتارم کرد

غالباً درد به دنبال جگر می آید

راستی گم شده سنجاق سرم، پیش تو نیست!

سر که آشفته شود حوصله سر می آید

هست پیراهنی از غارت آن شب به تنم

نیم عمامه از آن بهر تو در می آید

به کسی ربط ندارد که تو را می بوسم

غیر من از پس کار تو که برمی آید؟

راستی! هیچ خبردار شدی تب کردم؟

راستی! لاغری من به نظر می آید؟

راستی! هست به یادت دم چادر گفتی

دختر من! به تو چادر چقدر می آید

سرمه ای را که تو از مکه خریدی، بردند

جای آن لخته ی خونم ز بصر می آید

دوباره روز ما رفت و شب آمد

غروب آمد فغانی بر لب آمد

نگشتم با خبر از حال يارم

خبر از غصه های او ندارم

دعا خواندم که او باشد سلامت

نبيند رنج و محنت تا قيامت

نمی دانم قبولم کرده يا نه؟

برای ما عطا آورده يا نه؟

غمی از قلب او کم گشت يا نه؟

دل او خالی از غم گشت يا نه؟

همه عشقم بود ای جان جانان

به پای تو بيندازم سر و جان

الا زيبا نگارم کی می آيی؟

همه عيد و بهارم کی می آيی؟

بيا درد علی (ع) درمان بگيرد

بيا هجران تو پايان بگيرد

الا ای آرزويم کی می آيی؟

تمام آبرويم کی می آيی؟

دردم مداوا می کنی آقای خوبم

                                  عقده ز دل وا میکنی آقای خوبم

دل مرده ام اما تو با یک گوشه چشمی

                                 کار مسیحا می کنی آقای خوبم

آیینه زیبا می شود با یک نگاهت

                                 دل را تو شیدا می کنی آقای خوبم

بهر ظهور خود چرا ای یوسف عشق

                                امروز و فردا می کنی آقای خوبم

پرونده ی اعمال ما گرچه سیاه است

                                می دانم تمضا می کنی آقای خوبم

تو مثل زهرا مادرت از بس که خوبی

                               با ما مدارا می کنی آقای خوبم

باز منو و احساس

پیچیده توی هیئت عطر ناب یاس

دوباره پر گرفته روضه عباس

دل و احساس

آه و شور و دم

گره خورده دلم با نخای پرچم

واسه تو تا همیشه تپش قلبم

می گیره دم

پیمونه به پیمونه می زنم غم رو بیخیالم

با تو می گذره لحظه های هر روز و ماه و سالم

حضرت سقا

تو دستای تو زلف موجای دریا

به عشق تو می بارن همه ابرا

تویی سقا

حضرت عباس

رقیه با صدای پات میره توی خواب

به نفسی انت میگه زیر لب ارباب

تویی مهتاب

مردم اینو میگن یل حسین خیلی خیلی آقاست

بین شیعه و غیر شیعه ها پرچم تو بالاست

شد به پا طوفان

یا انگاری که دریا می کنه طغیان

کیه اینکه می لرزه زیر پاش میدان

شده طوفان

یا علی یا هو

گره انداخته بازم میون ابرو

نمی تونه بشه باز کسی رو در رو

مدد یا هو

صد و سی و سه مرتبه صداش کن بگو اباالفضل

بچه سیدا یک صدا بگن جان عمو اباالفضل

شور

زمزمه ی هر شبم نوای یا کربلاست

دلم حسینیه روضه ی خونه ی خداست

فقط تو هیات خوشم زندگی یعنی همین

موقع سینه زنی بیا خدارو ببین

زندگیم فدات آقا           فدا بچه هات آقا

امام رضا قول داده        بیام کربلات آقا

                    کرببلا(4)

همه میدونن که من زندگیم این حضرته

یه عمریه تو نماز سرم روی تربته

تربت سلطان عشق دوای هر مشکله

چون که قدمگاهی از پای ابوفاضله

زندگیم فدات آقا              فدا بچه هات آقا

امام رضا قول داده           بیام کربلات آقا

                      کرببلا(4)

اسیر این پرچمم که تکیه گاه همه است

تا نوکر این درم جام تو دل فاطمه است

زنجیریه خونتم دلم زیر دینته

بهشت اون دنیا نیست بین الحرمینته

دلم با تو مانوسه             عاشق یه پابوسه

حواله ی کربلا                  دست شمس الشموسه

                    کرببلا(4)

چشمم از اشك پر و مشك من از آب تهي است

جگرم غرق به خون و تنم از تاب تهي است

گفتم از اشك كنم آتش دل را خاموش

پر زخوناب بود چشم من از آب تهي است

بروي اسب قيامم بروي خاك سجود

اين نماز ره عشق است از آداب تهي است

جان من مي برد آن آب كزين مشك چكد

كشتي‌ام غرق در آبي كه زگرداب تهي است

هر چه بخت من سرگشته به خواب است حسين

ديده اصغر لب تشنه‌ات از خواب تهي است

دست و مشك و علمي لازمه هر سقا است

دست عباس تو از اين همه اسباب تهي است

مشك هم اشك به بي‌دستي من مي‌ريزد

بي سبب نيست اگر مشك من از آب تهي است

شعر آن است شهابا كه زدل برخيزد

گيرم از قافيه و صنعت و القاب تهي است

سید شهاب الدین موسوی (شهاب)

اين جوان كيست كه در قبضه او طوفان است

آسمان زير سم مركب او حيران است

پنجه در پنجه آتش فكند گاهي نبرد

دشت از هيبت اين واقعه سرگردان است

مشك بر دوش فكنده است و دل را در مشت

كوه مردي كه همه آبروي ميدان است

تا که لب تشنه نمانند غریبان امروز

می رود در دل آتش به سر پیمان است

این طرف کوه جوانمردی و ایثار و شرف

روبرو قوم جفا پیشه و سنگستان است

صف به صف می شکند پشت سپاه شب کیش

آذرخشی است که غرنده تر از شیران است

خبره بر خیمه زینب شده و می نگرد

کودکی را که تمامی عطش و گریان است

سمت خون علقمه در آتش و در سمت عطش

خیمه ها شعله ور و بادیه اشک افشان است

این که بر صفحه پیشانی او حک شده است

آیه هایی است که از سوره الرحمن است

اي ماه سه آفتاب عباس

عشقي تو و عشق ناب عباس

آئين امام دوستي را

دادي تو به شيخ و شاب عباس

بودي تو كتاب حُسن و افسوس

صد پاره شد اين كتاب عباس

آقاي شباب اهل جنّت

نور دل بو تراب عباس

با نغمه جان من فدايت

كرده است تو را خطاب عباس

با موكت عصمت و امامت

هم محمل و هم ركات عباس

اي ماه سپهر خون كه گرديد

بر گرد تو آفتاب عباس

آنجا كه زتاب عشق مي‌ريخت

گلبرگ رخت گلاب عباس

هر قطره خون دست و فرقت

شد چشمه انقلاب عباس

اي روح سكينه، جان زينب

بر پيكر اضطراب عباس

ميداد به اهل يت اطهار

ديدار صبر و تاب عباس

در گريه بسي سؤال دارند

طفلان نخورده آب عباس

برخيز و بده سؤالشان را

با زخم سرت جواب عباس

اصغر زعطش نبرده خوابش

رفتي تو چرا بخواب عباس

برخيز و دوباره آب بردار

كن سوي حرم شتاب عباس

از شرم لبان تشنه، او

شد آب،‌دلش كباب عباس

با لذت تشنگي گذشتي

از دجله و شط آب عباس

كلب ره تو (مؤيدم) من

اي فخر بني كلاب عباس

سوگند به زينبت كه بر من

لطف آور و رخ متاب عباس

سید رضا مؤید خراسانی